Желтоқсан, ызғарлы күн, дала аяз!
Болмады ау ахуал, елге сая…
Адам түгел, малдында жәй-күйі жоқ.
Болғансон, суаттары өте таяз.
Қаралы ел қайтпекке, есі кеткен!?
Қыспаққа алып жатса, бөгде шеттен…
Өзгелер көз алартып, өз елінде.
Кеткендей бастан ауып, бақ береке.
Ес жиар халықтан, бас көтерсе…
Ит жетекпен, алға қуып тезден-тезге.
Жауапсыз, халық жауы дей, отыра…
Қамады, талай жасты дем де лез де.
Елі үшін, шыққан халык, шереуілге!
Қалдығой өз ісімен, мәңгі есте.
Алаңға, жиналмастан қара халық.
Ес түссіз жоғалды, өз елінде…
Бірін-бірі таппай қалар, ел іздесе…
Жан жаққа бытырап, ел ішінде.
Кешседе, қаншама касіретті
Берілмес, тіпті онай біздің ерлер!
Жиналып атқа мінер, есті Қазақ.
«Жетер» — деп, шыдағанға болмас мазақ!
Үскірік, аязда, мұз үстінде…
Алау боп, жанып турды, Қазақ.
Білемекен, жасұрпақ батырларын!?
Білмеуге хақы жоқ, адамдардың.
Жалыңы мұзды еріткен, біздің халық!
Ардақтау керек әркез, батырларын.
Қайрат, Ләззат, Ербол, тағы басқа…
Жиналып сол тұста, Қазақ жастар!
Болашақ елі үшін, қам жегендер-
Азаттықты бағалап, келер жасқа.
Қоғамның қайраткер, мықтылары!
Бірлікпен, жұдырық боп, жықты барін.
Бүгінде егемен, тәуелсіз Ел.
Арқасында емеспе, батырлардын.
